بر ᓄــבار بیـــωـت ڪهــڪشاלּ

                                                شهید کنعان محمدی

                                                  نام پدر: موسی 

                                                  نام مادر: گلشا کمالی

                                                  تحصیلات: پنجم ابتدایی

                                                  محل تولد: باغان

                                                  محل دفن: بهشت کاظم آبدان

                                                  محل شهادت: جبهه ی آبادان

                                                  عضویت: بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

                                                   تاریخ تولد: ۱۳۴۵

                                                  تاریخ شهادت: ۱۳۶۵/۱۰/۴

                                                  وضعیت تاهل: مجرد

                                                  وضعیت اشتغال: کشاورز

                                                  عملیات: کربلای ۴

                                   وصیت نامه شهید و بقیه عکس ها در ادامه مطلب

                       ( با توجه به تحقیقات صورت گرفته متاسفانه ایشان فاقد وصیت نامه رسمی می باشند. )

برادر شهید:

کنعان روحیه ای خوب و با نشاط داشت. غالب اوقات دوش به دوش پدر کار می کرد. او می خواست که تامین کننده رفاه و آسایش برای خانواده اش باشد. همه نگاهش معطوف به کمک و یاری رساندن به پدر بود. 

همرزم شهید:

وقتی که خبر شهادت کنعان به گوشم خورد بسیار ناراحت شدم. خبر سبیار بدی بود. مظلومیت او برایم سخت و شکننده بود.

از زبان دوست و همکلاسی شهید کنعان محمدی:

چندین سال پیش بود. بهمراه شهید کنعان محمدی و شهید حسین سلمانی و چند تن از دیگر دوستان، جهت شرکت در امتحان نهایی کلاس پنجم به دیّر رفته بودیم. تا زمان برگزاری امتحان وقت زیادی باقی مانده بود. پس تصمیم گرفتیم که برای شنا کردن به دریا برویم. روبروی گمرگ قدیمی دیر مشغول شنا کردن شدیم. در جمع دوستان بودن بر لذت این شنا  می افزود و باعث شد که ما موقعیت خود را فراموش کنیم. بازیگوشی های کودکانه ای به سراغ ما آمده بود و ذهن ما را به خود معطوف کرده بود.  یک لحظه متوجه شدیم که از ساحل خیلی فاصله گرفته ایم. خواستیم که برگردیم. نمی شد. عمق دریا در  این قسمت زیاد بود و تلاطم امواج بیشتر از قبل شده بود. دیگر پاهایمان به کف دریا نمی رسید. هر کدام از ما به نوبت هم که شده بود لحظه ای زیر آب می رفت و بیرون می آمد. تا اندازه ای احساس ترس و وحشت کرده بودیم که همدیگر را فراموش کرده بودیم. مرگ را در چند قدمی خود می دیدیم. هرکس برای نجات خود تقلّا می کرد و نا خواسته  از یکدیگر فاصله می گرفتیم . در این لحظات شوم، یکی از دوستانمان در تیررس چشمان خیس ما به زیر آب رفت و دیگر بیرون نیآمد. می خواستیم دست روی چشمانمان بگذاریم و بگوییم که ندیدیم ! ولی مگر می شد؟ بغضی که گلوی ما را می فشرد، ترکید. آب می خوردیم و اشک می ریختیم. از سوی دیگر ناگهان شهید کنعان محمدی به زیر آب فرو رفت. حالا دیگر با صدای بلند گریه می کردیم.  بعد از چند لحظه کنعان را دیدم که به روی آب آمد در حالی که یقه پیراهن دوستمان را گرفته بود و او را همراه خودش حرکت می داد. آن پسر، هراسان و وحشت زده در یک لحظه دستش را به دور گردن کنعان حلقه کرد و باعث شد که برای بار دوم دریا آنها را به کام خود بکشد. لحظات سخت و دردناکی بود. برای بار دوم کنعان او را بیرون آورد در حالی که از پشت او را گرفته بود. خودمان را به آنها رساندیم. برای کنعان رمقی بیش نمانده بود ولی با همان اندک توانی که برایش مانده بود، آن پسر را به ساحل نجات رساند. من هرگز آن شجاعت و فداکاری کنعان محمدی را فراموش نمی کنم.گویی در ذهنم حک شده است. اصلاً انگار دیروز بود.

                                                                                                 مادر شهید

                                             تشیع جنازه شهید کنعان محمدی و شهید مختار دولت جاوید

                                                                عکسی از آرامگاه شهید کنعان محمدی در گلزار شهدایبهشتکاظم آبدان 

                                                                                                                            [عکاس: اسماء محمدی]